Dag 09: Forks (WA) – Auburn (WA)

Olympic NP

We hebben wat moeite met op staan, maar om 9 uur zijn we dan toch helemaal klaar voor vertrek. Alleen nog ergens een ontbijtje zien te scoren. Schuin tegenover het motel zit The Coffee Shop: Breakfest, lunch and Diner staat er. Klinkt goed. De inrichting doet een beetje aan een diner denken. We bestellen koffie en jus d’orange en bekijken de menukaart. Jeetje, allemaal lekkere dingen. We gaan beide voor een ei (sunny-side-up), bacon en french toast. We bestellen er ook een portie hashbrowns bij. Het smaakt erg lekker. Kunnen we er voorlopig weer even tegenaan.

De planning voor vandaag: hoofdzakelijk watervallen! Qua stranden hebben we het nu wel gehad. We zijn er toch niet op de juiste tijdstip, dus zien we toch niet waarvoor je er eigenlijk heen moet. Als eerste rijden we naar Sol Duc. Dat wil zeggen, met een tussenstop bij Salmon Cascades.

Hier kun je zien hoe de zalm tegen de stroom in zwemt. Maar er zijn geen vissen te bekennen. Dit kan ook wel kloppen, want eigenlijk is de vroege herfst de beste tijd om ze te spotten. En doordat er vrij veel gevist wordt in de omgeving, is het aanbod aan vissen ook al afgenomen, dus de kans wordt zo nog kleiner om de zalm te zien. Snel rijden we verder naar Sol Duc. Vanaf hier kun je met een kleine wandeling van 0.8 mijl (1.3 km) naar de Sol Duc waterval.

Als we de wandeling nog maar net begonnen zijn, komen we al een kleine waterval tegen. Geen idee hoe hij heet, maar met al dat mos op de stenen ziet hij er wel erg mooi uit. We maken uiteraard wat foto’s en lopen dan verder.

We lopen zo in ieder geval wel een deel van ons ontbijt af. Op de heenweg zijn de hashbrowns er wel af en terug gaan we de french toast er vanaf lopen. Na een klein half uurtje komen we bij de Sol Duc waterval. Tjee, wat is hij hoog. We staan vrij bovenaan de waterval. Wat klettert het hard naar beneden.

We vinden beide de vorige waterval-zonder-naam mooier. Dan lopen we weer terug naar de parkeerplaats. Onderweg lopen we door het regenwoud van Olympic. Wat een prachtig bos. Grote hoge bomen en veel hangend mos.

Onderweg naar Storm King Ranger Station stoppen we even bij Fairholme Store. We willen graag de auto voltanken en zagen op het kaartje dat hier gasoline was. Maar dit blijkt benzine voor de boot te zijn. We zien een paar hertjes lopen in bos, maar als we uit de auto stappen zijn ze meteen weg het bos in. We lopen wat rond en zien dan een enorm mooi grote boom. Wat is deze indrukwekkend zeg! Prachtig met al dat mos. We lopen weer terug naar de winkel en kopen daar een kop koffie. Het blijkt koffie van de Starbucks te zijn. Wat heerlijk! Inmiddels is het alweer half 2, dus gaan we snel verder naar de volgende stop.

Bij Storm King Ranger Station begint het wandelpad naar Marymere Falls. De wandeltocht is een tiende mijl langer dan naar Sol Duc waterval. Dat overleven we wel 🙂 Volgens het informatiebordje rekent men anderhalf uur op heen-en-terug. Plus wat foto’s maken, zou betekenen dat we rond half 4 weer terug zullen zijn. Mooie tijd. Het begin van de trail is vrij gemakkelijk. Geen hoogteverschil. Maar de laatste paar meters zijn even pittig. De waterval is prachtig. Vrij hoog. Hij begint smal en als hij dan klettert op een paar rotsen, wordt hij wat breder. We lopen weer terug en om kwart voor 3 staan we weer bij de auto. Hebben we snel gedaan dus. Exact een uur heen-en-terug plus wat foto’s.

Onze laatste stop is de Madison waterval. Deze kom je onderweg tegen als je naar het Elwha gedeelte gaat. De wandeling naar de waterval is dit keer niet zo lang, maar 0,1 mijl (0.16 km). Binnen twee minuten staan we dan ook bij de waterval. Ook deze vinden we prachtig. Maar als ik er foto’s van willen maken, komt ineens de zon goed door. Jahee, maar dat willen we helemaal niet! We willen geen zon! Als de zon namelijk op de waterval staat, krijg je overbelichte foto’s. Dat schiet niet op dus. Maar met een beetje geduld gaat de zon voor een paar seconden weg. Snel schiet ik wat foto’s.

Even twijfelen we of we nog naar Deer Park rijden. Vanaf daar heb je een mooi uitzicht op verschillende dorpjes, omdat je dan vrij hoog in de bergen bent. Maar we vinden het goed zo. We moeten tenslotte ook nog twee uur rijden naar het hotel.

Onderweg bij Port Angeles komen we een Walmart tegen. Ons water en frisdrank is bijna op en Martijn wil meteen kijken of ze een klein tasje voor onze compact camera hebben. De oude, welke bijna 24/7 om Martijns riem gevestigd zit, is aan het verslijten. Als snel vinden we er eentje naar onze zin. We vinden hem zelfs mooier als onze eigen oude. Ook slaan we meteen wat yoghurtjes en schuimgel voor Martijn in. We kiezen uiteraard de verkeerde rij bij de kassa, want de mevrouw voor ons heeft problemen met haar credit card. Hij wil hem niet pakken of iets dergelijks. Als ze na 5 minuten eindelijk kan afrekenen, bedankt ze ons voor ons geduld. Tja, ach… we hebben vakantie, dus waarom haasten? En echt een keuze hadden we natuurlijk ook niet meer. Al onze boodschappen lagen immers al op de band. Beetje raar om deze er weer af te halen en naar een andere kassa te lopen. Zeker omdat er ook nog een paar mensen achter ons staan…

We vervolgen onze weg naar ons hotel in Auburn. Ineens zien we op de borden langs de snelweg dat er bij een exit Olive Garden zit. Daar hebben we eigenlijk wel zin in. Al hadden we ons eigenlijk al op de Longhorn voorbereid welke naast ons hotel zit. Maar als we op de Tom Tom kijken, zien we dat we daar rond half 8 zullen zijn. Dan zijn we weer meteen zo laat met eten. Goede reden om de exit te pakken. Nog voordat we bij Olive Garden zijn, zien we een Best Buy. Martijn wil eigenlijk nog wat extra geheugen in zijn laptop laten bouwen (van 4gb naar 8gb), dus pikken we deze stop ook even mee. We lopen naar de computerafdeling en de verkoper weet zo even niet te zeggen of er eentje van 4gb in zit, of twee stuks van 2gb. Hij adviseert ons om naar de Customer Service te lopen. Daar worden we geholpen door een vriendelijke man. Hij ziet dat er ééntje van 4 in zit, dus we kunnen er ook nog eentje van 4 erbij zetten. Een 4gb kaart kost 35 dollar en het erin laten zetten kost 40 dollar. Pardon?! Aangezien Martijn handig genoeg is, kan hij dit er ook gewoon zelf in zetten, maar we hebben alleen geen schroevendraaier. De man van Customer Service zegt dat hij ons helaas niet met hun schroevendraaier mag laten gebruiken. Maarja, zegt hij, er staat niets in over het terugdraaien van het schroefje. Aangezien dat de laptop ook blijft zitten zonder schroefje, laat hij hem er gewoon uit. Dat is nog eens service. Hoeven wij niet apart een schroevendraaiertje aan te schaffen.

Dan komen we uiteindelijk rond een uur of half 8 bij Olive Garden. Eten we dus alsnog laat. Ze hebben een speciaal menu voor 12,95 dollar. Salade of soep met een keuze uit vijf hoofdgerechten en een klein toetje of koffie na. Martijn gaat voor de Bucatini with Meat Sauce en ik voor de Three Cheese Pomodoro Ravioli. Het smaakt heerlijk en het blijkt een bescheiden portie te zijn. In eerste instantie zijn we wat teleurgesteld, maar dan beseffen we ons dat dit eigenlijk wel goed is voor ons. Hebben we vandaag zo ons best gedaan om wat calorieën weg te lopen, zouden we er weer een hele lading koolhydraten bij eten. Uiteindelijk dus toch prima. Als toetje pakken we beide één van de mini dolcini’s. Voor Martijn een klein glaasje met Dark Chocolate Caramel Cream en voor mij de Limoncello Mousse.

		Olive Garden Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Na het eten is het nog een goed 50 minuten rijden naar ons hotel. Onderweg moeten we voor de tweede keer deze vakantie tol betalen. Wederom voor een brug. Het is een prachtige brug. Hij doet een beetje aan de Golden Gate denken, maar dan blauw in plaats van rood.

Als we 6 minuten verwijderd zijn van ons hotel, zien we ineens Wild Waves Themepark & Waterpark. Daar gaan we morgen heen. Jee, maar op zes minuten rijden van ons hotel dus. Dat betekent: uitslapen!

Dan zijn we bij ons hotel in Auburn: Best Western Plus. Dit keer wel een gewoon hotel en niet het motel-idee zoals we bij de Best Western hadden in Roseburg. We krijgen een kamer op de derde toegewezen.

Als we onze koffers uitgepakt hebben, gaan we meteen aan de was. We zijn een week onderweg, dus er mag wel een keer gewassen worden. Als er een wasje draait, checken we het internet. Maar het blijkt een ontzettend zwakke verbinding te zijn. Martijn loopt terug naar de receptie. De wifi wordt gereset, maar helaas. We blijven slechte verbinding houden. Dat wil dus zeggen dat we wellicht zo maar even naar de lobby moeten om te internetten. Het verslag moet immers nog geupload worden!

Aantal gereden miles: 215 (346 km)
Weertype: bewolkt met af en toe een zonnetje. In Olympic 13 graden, in Auburn in de avond 17 graden