Dag 16: Butte (MT) – Gardiner (MT)

Yellowstone NP

Na de lange rit van gisteren, hebben we vandaag een relatief kleine afstand te overbruggen. Het is ‘maar’ 2,5 uur rijden naar ons volgende hotel. Aangezien Gardiner vrijwel tegen de ingang van Yellowstone NP zit, willen we vandaag alvast een kijkje nemen in dit prachtige park. Althans, men zegt dat dit één van de mooiste parken van Amerika is, dus we zijn erg benieuwd!

Helaas zit er geen ontbijt bij deze Travelodge, dus zullen buiten de deur op zoek moeten naar een eettentje. De jongen achter de balie adviseerde ons gisteravond bij het inchecken ‘Gamers Cafe’ aan om te ontbijten. Deze zit gevestigd in het kleine centrum van de stad. In een goed vier minuten rijden we er heen. Maar we kunnen niet voor de deur parkeren, want de straat is afgezet. Het lijkt wel een soort jaarmarkt. We parkeren de auto om de hoek, maar het blijkt helaas wel betaald parkeren te zijn. Een kwartje voor een uur parkeren. Zo zo, dat wordt een duur ontbijtje!

We besluiten om eerst te ontbijten en dan even over de jaarmarkt te lopen. Het is nog niet heel druk in het eetcafe’tje. Alleen aan de bar zitten behoorlijk wat mensen. Martijn bestelt eieren, bacon en french toast en ik ga voor het low carb ontbijt (ham, worst, bacon, eieren en tomaat). Het duurt alleen een tijdje voor we het voor onze neus hebben. De bediening veronderschuldigd zich ook steeds: jaja, het komt eraan… echt waar, zegt ze. Na een kwartier arriveert dan eindelijk ons ontbijt. Maar jee zeg, mijn low carb kan toch niet low carb zijn? Mijn hele bord ligt vol! Vooral het stukje ham neemt bijna mijn hele bord in beslag. Het smaakt prima. Als we de rekening gepresenteerd krijgen, zien we nergens tax op staan. Zou Montana tax-loos zijn? We zoeken het meteen even op en ja hoor, net als in Oregon betaal je hier in Montana ook geen salestax (en net als Alaska, New Hampshire en Delaware overigens).

Na het ontbijt lopen we over de kleine jaarmarkt. Leuke kraampjes met vooral veel sieraden en ander gefröbeld spul.

We lopen weer terug naar de auto en stellen dan de Tom Tom in op ons hotel in Gardiner. Zoals het er nu uitziet, zijn we daar dan om half 2. Inchecktijd is vanaf 3 uur, staat er op onze reservering. Ach, we gaan toch proberen om dan alvast in te checken. Lukt het niet, kunnen we alsnog doorrijden naar Yellowstone.

Na anderhalf uur rijden in de prachtige staat Montana, komen we in het plaatsje Livingston. We zien een dat hier een Visitor Center zit. Maar als we de gehele straat hebben gehad in dit overigens leuke historische plaatsje, zijn we geen visitor center tegengekomen. Wel een supermarkt en aangezien we geen ontbijt hebben bij het hotel in Yellowstone, kopen we alvast wat ontbijtspullen. Wellicht dat je ook in het hotel zelf kan ontbijten, maar we hebben eigenlijk wel een keer zin in zelf broodjes eten op de kamer. Dat scheelt ook meteen weer tijd. Voor morgenochtend hebben we wel ontbijt, maar aangezien we niet weten of er iets zit in Gardiner qua winkels, maken we er nu maar even een stop van.

We kopen wat broodjes, pindakaas, creamcheese, nootjes, fles frisdrank en zelfs een fles rosé. Als we de fles rosé in ons boodschappenkar willen leggen, zien we ineens ons karretje niet meer. Uh, waar staat ‘ie nou? We zoeken drie rijen af en ineens zien we hem staan. Er leunt een mevrouw erop en zij staat te kletsen met een andere vrouw. Als we excuseren of we onze kar terug mogen, schrikken ze beide. De ene mevrouw zegt dat ze dacht dat het karretje van de ander was. En deze andere zegt juist dat ze dacht dat het van de ene was. Hahaha… Gelukkig moeten ze er zelf ook erg om lachen, al lopen met ze met rood op de kaken weg en zeggen ze dat ze zich een beetje rot schamen. Hoeft niet hoor mevrouw. Is alleen maar leuk voor ons 😉

We vervolgen onze weg naar ons hotel in Gardiner, maar als we er drie minuten ervan verwijderd zijn, wordt de auto voor ons staande gehouden door de politie. Ook wij moeten stoppen en dan komt mevrouw Politie ook naar ons toe. Ze wordt geacht het verkeer tegen te houden, want er is een parade voor de Rodeo welke die avond gehouden wordt. Jee, nog geen vijf minuten van ons hotel verwijderd, maar we mogen niet verder. Ze schat dat het ongeveer een half uur gaat duren. Maar ze blijkt een lang half uurtje te bedoelen. Pas drie kwartier later zien we wat bewegen in de verte.

Auto’s en paarden lopen over de weg en verzamelen zich op een parkeerplaats schuin voor ons. Maar dan draaien ze zich om en gaan gewoon terug. Nee toch? Niet dat we dan weer drie kwartier mogen wachten, hopen we. Maar gelukkig. We mogen achter de stoet aanrijden en drie minuten later staan we bij ons hotel. Inmiddels is het na 3-en, dus weten we in ieder geval zéker dat we in kunnen checken.

We krijgen kamer 106 toegewezen. Mooi, op de begane grond dus. Kan de auto in ieder geval voor de deur. We bekijken de kamer. Iets wat aan de kleine kant, maar hij is wel schoon en prima!

Snel installeren we alle koffers en gaan dan eindelijk op pad naar Yellowstone. De ingang van het park blijkt echt op twee minuten rijden zijn. Gardiner ligt echt letterlijk tegen de Roosevelt Arch aan en iets daarna heb je het officiële welkomstbord van het park.

 

Nog maar net na de ingang zien we een paar auto’s langs de kant staan en iedereen kijkt naar boven. Wildlife, wildlife! Er blijken een paar herten op de berg te zitten. De één ligt en de ander loopt wat rustig rond. Erg schattig.

Dan rijden we naar Mammoth Hot Springs. We parkeren de auto bij Lower Terraces Area. Rondom deze terrassen kun je een 2 kilometer lange trail doen. Een paar terrassen zijn nog wel wat verkleurd, maar het merendeel is gewoon wit en droog. Erg jammer. Zelfs de terrassen bij Canary Spring zijn helemaal droog en wit. Wat een teleurstelling. Tja, het is en blijft de natuur of deze terrassen mooi verkleurd zijn. Als er namelijk geen water er overheen borrelt, dan verkleurd het niet. Want in het water leven algen en bacteriën welke zorgen voor wat kleur in het water. Het kan jaren duren voordat er weer wat water borrelt, maar dat kan ook gewoon morgen weer zijn. Ik baal er wel een beetje van, want ik heb een bepaalde foto van iemand op het Alles Amerika Forum in mijn hoofd en daar zag Canary Spring er zó mooi uit. Maar helaas…

Na de wandeltocht bij de Lower Terraces, gaan we naar de Upper Terrace Loop. Deze kun je met de auto doen en kom je ook langs verschillende terrassen. Maar ook hier springt er geen één er echt uit. Jammer. Inmiddels is het zes uur en besluiten we om weer terug te gaan naar het hotel. Wellicht dat we vandaag op tijd kunnen gaan eten, zodat we daarna ook nog even een wasje kunnen draaien. Kunnen we ook vrij op tijd naar bed om vervolgens morgen redelijk vroeg op te staan. Yellowstone is groot en neemt veel tijd in beslag. Ook hopen we dan wel verrast te worden door de schoonheid van het park. Want het gedeelte bij Hot Springs heeft ons in ieder geval nog geen wauw-effect gegeven.

Eenmaal terug op de kamer bekijken we het aanbod aan restaurants op tripadvisor. De nummer 2 lijkt ons wel lekker: Raven Grill. Na een rondje internetten op een enorm traag internet overigens, rijden we naar Raven Grill. We besluiten om aan een tafeltje buiten te gaan zitten. De hostess geeft ons de menukaart. Het ziet er lekker uit allemaal. Ik neem wat gamba’s met coquilles en Martijn de steak. Heerlijk met wat knoflookbrood en bruine bonen! En uiteraard een biertje voor Martijn en voor mij een wit wijntje.

De salade volgt al snel, maar het eten blijft erg lang op zich wachten. Ach, geeft ons de tijd om wat naar de bediening te kijken. Best grappig. Je hebt de hostess, die vooral erg druk is met op-en-neer lopen en controleren waar het eten blijft. Een man en een meisje in de bediening. De man zit niet in onze ‘wijk’, dus hebben we het meisje als bediening én er staat een jongen (het hulpje? De stagiair?) enorm verveelt, verward en dromerig om zich heen te kijken. En af en toe krijgt hij van de hostess de opdracht om wat drinken binnen te gaan halen. Ach gos toch… Blijkbaar kan de bediening de drukte niet aan, maarja… misschien is er iemand van het personeel ziek? We wachten in ieder geval zeker 25 minuten voordat we eindelijk ons eten hebben. Dat is in Nederland vrij normaal, maar hier in Amerika zeker niet. Ach, echt verveeld hebben we ons niet.

 

Het eten smaakt overigens écht heel lekker, dus dat maakt het wachten al een stuk minder erg. Martijns steak is heerlijk dichtgeschroeid. Alsof het van de BBQ af komt. Gelukkig zijn de porties hier ook niet zo heel erg groot, want dan past er nog een toetje bij. Ik heb namelijk op de kaart gezien dat ze creme brulee hebben en dat vind ik echt zo lekker…

Martijn neemt de ‘decadente chocolade cake’ en hij blijkt zijn naam eer aan te doen. Wat een ontzettend groot stuk cake krijgt hij voor zijn neus. Inderdaad erg decadent!

Als we na het eten weer terug op de kamer zijn, verzamelen we onze was. Het wassen blijkt een klein half uurtje te duren en het drogen kan je zelf instellen hoe lang dat moet. We hebben er maar voor 32 minuten kwartjes ingegooid.

PS voor de vaste lezers van deze blog: er volgen twee update-loze dagen. Morgen vertrekken we naar ons hotel in Yellowstone Park (Old Faithful Inn) en omdat we daar geen internet hebben, kunnen we de blog ook niet uploaden.

Aantal gereden miles: 186 (298 km)
Weertype: zonnig, zonnig en nog eens zonnig.